2019, grudzień LWÓW NIE ODDAMY
K. Szyngiera, M. Napiórkowski, M.
Wlekły
reż. Katarzyna Szyngiera
premiera 26 sierpnia 2018
Nie jestem odbiorcą docelowym
tego spektaklu, wywołał we mnie wyłącznie irytację, po pierwsze dlatego, że moim
zdaniem „problem ukraiński” dopiero się zacznie, gdy Ukraińcy zdecydują się z
Polski wyjechać, a po drugie, że zrealizowanie spektaklu o tym, że nie da
się zrealizować spektaklu o Ukraińcach w Polsce zupełnie do mnie nie
przemawia. To po co robić?
Więc - nie do końca zrozumiałem dlaczego Oksana
Czerkaszyna miała grać „typową Ukrainkę”? (II nagroda za rolę kobiecą) Żeby
jakoś się wpisać w potrzebny w spektaklu stereotyp Ukraińca? A jaki on jest?
Taki jak w ankietach? To po co autorzy je postponowali? Zrealizowano sondy na
ulicy zdaje się Przemyśla i we Lwowie oraz ankiety w szkołach, po to tylko,
żeby je na scenie ośmieszyć, także wypowiedzi rozsądne, nieco głębsze. Tu już
się kompletnie pogubiłem. Skąd w tekście narzekania, że Ukraińcy są w Polsce źle
traktowani, bo - po pierwsze to generalizacja na pograniczu manipulacji, a po drugie,
jeśli NAWET gdzieś dzieje się źle, czego nie wykluczam przy dwumilionowej ich
obecności, mogą Ukraińcy podróżować bez wiz po całej Europie, a w wielu
miejscach także legalnie pracować. Wątek o złych Polakach w tym wypadku
osłabia.
