Teatr Horzycy

2021, styczeń

PUŁAPKA NA MYSZY

Agatha Christie
reż. Katarzyna Minkowska
premiera 19 grudnia 2020

Nie za wiele można napisać, bo po pierwsze to kryminał i jednak napisanie w pierwszym zdaniu, kto zabił, jest pewną niegodziwością, a po wtóre – spektakl jest na afiszu, więc nie będę psuł niespodzianki, choć muszę dodać, że od razu wiedziałem, że…

Tekst klasyczny, pamiętacie – hotel na odludziu, drogi z powodu śnieżyc nieprzejezdne, telefon nie działa, tajemnica sprzed lat, a każdy z gości jest podejrzany, do tego tytułowe myszki… Toruński spektakl nie jest wierną inscenizacją tego opowiadania, a pewnego rodzaju żartem scenicznym, zabawą z publicznością, która może na bieżąco komentować na zoomie wydarzenia, których jest świadkiem, i dlatego też na każdy ze spektakli jest pewna ograniczona pula biletów, zoom wszystkich chętnych pewnie by nie pomieścił.

Nie mam do końca pewności co sądzić o tym pomyśle, trochę jestem rozdarty, bo – z jednej strony dobrze, że teatr jakoś włącza widzów i ich angażuje, tak trzeba, z drugiej jednak – może odrobinę za bardzo zaakcentowano (w moim przebiegu w każdym razie) tę interaktywność, z której zresztą nie za wiele wynikało, proszę o wybaczenie zainteresowanych – pojawiające się komentarze momentami przypominały mi narrację mojej ex-sąsiadki Leokadii zgorszonej zalotami Ridża do Dony.

2020, czerwiec

KARIERA NIKODEMA DYZMY

Piotr Rowicki na podstawie T. Dołęgi – Mostowicza
reż. Piotr Ratajczak
premiera 19 czerwca 2020

Gratulacje należą się twórcom nie tylko za brawurowy spektakl, ale i za samą odwagę podjęcia tej rękawicy, trudno przecież wyobrazić sobie w naszej kulturze, żeby Dyzma miał inną twarz niż Romana Wilhelmiego, gdy tymczasem Arkadiusz Walesiak w tytułowej roli na deskach Horzycy jest po prostu świetny. Nie ma jednak w tym spektaklu ani dyskusji z filmem ani jednoznacznych doń odniesień, przyjemnie i pouczająco można sobie zatem po obejrzeniu przedstawienia serial Rybkowskiego odświeżyć, swoją drogą – co za obsada…

„Dziejstwa” jest moc, scen kilkadziesiąt, mogę sobie tylko wyobrazić co się dzieje za kulisami, kiedy aktorzy miewają dosłownie sekundy na zmianę kostiumu, ale – pięknie dają radę. Świetna jak zawsze choreografia Arkadiusza Buszko i kilka naprawdę cudownie zabawnych scen, moją zdecydowanie ulubioną jest qui-pro-quo z ministrem w saunie.

Naturalnie - historia Dyzmy jest i zawsze była aktualna, o dyktaturze dyletantów, o cwaniactwie nazywanym przebojowością, o przypadkach, które są szczęśliwe jakimś zbiegiem okoliczności tylko dla ignorantów, słowem - o smutnej zmianie znaczeń ważnych słów z których zbudowany jest świat, dlatego uważam, że trochę niepotrzebnie Piotr Rowicki przypisał Dyzmie panele słoneczne, gdyby dalej handlował zbożem też nikt nie miałby wątpliwości, że ten spektakl jest komentarzem do dzisiejszej rzeczywistości. (Przyznam się bowiem ze wstydem, że współczesne wtręty w klasycznych tekstach zwykle nieco mnie irytują, cóż, nobody’s perfect).

2018, maj

REYKJAVIK’74

Marta Sokołowska

reż. Katarzyna Kalwat

premiera 1 grudnia 2016

Mamy oto tytułowy 1974 rok i głośne na Islandii śledztwo, zakończone procesem i najwyższym na wyspie wyrokiem. Jednak proces był poszlakowy, ciał nie odnaleziono, nie ułatwiał śledczym pracy fakt, że do zabójstwa przyznało się kilka osób, które zmieniały i odwoływały swoje zeznania. W równoległym planie mamy próbę teatralną do spektaklu o tymże śledztwie, aktorzy grają zatem role jakby zdublowane.

Trudno mi jednak napisać o tym spektaklu cokolwiek dobrego. Tekst nudny, postacie z papieru, żadna nie wzbudziła ani sympatii ani nawet zainteresowania, a całość rości sobie jakieś pretensje. Miało być o ludzkiej pamięci i jej meandrach, co jest tematem tyleż grząskim co i wdzięcznym, ale moim zdaniem wyszło o niczym.Do tego nie wiadomo po co rozebrany aktor i kamera, której zasadności użycia w tym spektaklu do dziś nie mogę się doszukać.

Linkedin Twitter Instagram

TEATR HORZYCY

KARIERA NIKODEMA DYZMY